در تقسیم‌بندی حقوقی، حقوق تجارت را به عنوان حقوق داخلی خصوصی می‌شناسیم زیرا حقوق که معنی آن تمام اختیارات یک شخص شامل حقیقی یا حقوقی است به دو قسمت تقسیم می‌شود:
- حقوق خارجی: آن گروه از حقوقی است که روابط بین دولت‌ها را با یکدیگر معین میکند.
-
حقوق داخلی: نوعی از قواعدی است که مناسبات دولت را با افراد و یا تکلیف افراد را در برابر هم تعیین می‌نماید و به دو دسته تقسیم می‌شود:
- حقوق عمومی داخلی: یک رشته قوانینی است که مربوط به امور دولتی است و روابط دولت را با افراد تعیین می‌نماید؛ مثل قوانین مالیاتی و غیره که به اقسام متعددی تقسیم می‌شود.
- حقوق خصوصی داخلی: آن قسم از قوانینی است که حقوق افراد را در قبال همدیگر تعیین و مناسبات آنها را حفظ می‌نماید؛ مانند قوانین مدنی که طبیعتا به دسته‌های کوچک‌تری تقسیم می‌شود.
حقوق تجارت جزء حقوق خصوصی داخلی است، زیرا روابط افراد کشور را در امر
تجارت و همچنین مناسبات تجار را در قبال یکدیگر تعیین می‌نماید.
اغلب
ضمن حقوق تجارت، مباحثی راجع به انواع دیگر از حقوق، هم وجود دارد. مانند
قوانینی که به موجب آن مجازات متخلفین از امر بخصوص، و یا مرتکبین موضوعی
را معین نموده است که جزء حقوق جزائی است و یا قوانین گمرگی و غیره که
جزء قوانین مالیاتی است و یا قراردادهایی که در امر تجارت با کشورهای دیگر
بسته می‌شود که جزء حقوق بین‌المللی است. ولی در هرحال به عقیده اکثریت
حقوقدانان، حقوق تجارت جزء دسته قوانین داخلی خصوصی به شمار می‌رود.
