اختراع و انحصار استفاده از آن در قوانین تجاری ایران
شخصی که وسیله جدیدی در امور صنعتی یا فلاحتی اختراع کند باید از زحمات خود نتیجه برده و بتواند آنرا به کار بیاندازد.
کشف و اختراع هرچند در اثر پیشرفت تمدن جوامع بشری بوده و مخترع اکثراً با استفاده از معلومات متداول موفق به ابداع شده است و بنابراین باید جامعه از آن بهره‌‌مند شود. ولی ابداع و اختراع به نحوی است که اگر انحصار نباشد و استفاده از آن عمومیت پیدا کند مخترع نتیجه زیادی از زحمات و یا فکر قوی خود نمی‌برد.
از طرف دیگر استفاده دیگران بدون زحمت از فکر مخترع بی‌لطفی درباره مخترع است. روی این قاعده در تمام کشورهای متمدن استفاده از اختراع را برای مدتی که از بیست سال تجاوز نمی‌کند برای مکتشف و مخترع شناخته‌اند.
